Greek CosmosΜήνυμα 1ο
Έχασε τα πόδια και το δεξί του χέρι, δεν έχασε τη θέληση για ζωή
6/3/2012, 18:57
Φωτογραφίες από βετεράνο του πολέμου που δεν το βάζει κάτω...
Όταν ο Μπράιαν Κόλφατζ έχασε τα πόδια και το δεξί του χέρι σε επίθεση
στο Ιράκ, κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον. Πέρασε
οκτώ ώρες στο χειρουργείο και οι στρατιωτικοί γιατροί προετοιμάζονταν
για το χειρότερο. Ήταν μόλις 22 χρονών…
Όμως, οκτώ χρόνια αργότερα, ο 30χρονος πλέον Μπράιαν όχι μόνο ζει αλλά
ζει μία φυσιολογική ζωή. Παντρεύτηκε και σπουδάζει για να πάρει το
πτυχίο του στην αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Ο Μπράιν Κόλφατζ θυμάται την ημέρα που του άλλαξε τη ζωή: κατευθυνόταν
στη σκηνή του για να πάρει ένα μπουκάλι νερό και τότε άκουσε κάτι που
έμοιαζε με «δυνατή τουρμπίνα» να περνά πάνω από το κεφάλι του.
Ήταν ένα βλήμα των 107 χιλιοστών. Η έκρηξη διέλυσε τα πόδια του και
τραυμάτισε σοβαρά το δεξί του χέρι. «Προσπάθησα να σταθώ αλλά δεν
δούλευε τίποτα», θυμάται, «νόμιζα πως ονειρευόμουν».
Οι άλλοι στρατιώτες προσπάθησαν να σταματήσουν την αιμορραγία με
πετσέτες εκεί όπου κάποτε ήταν τα πόδια του και κατάφεραν να τον
μεταφέρουν στο ιατρείο.
Όταν ο Μπράιαν Κόλφατζ έχασε τα πόδια και το δεξί του χέρι σε επίθεση
στο Ιράκ, κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα αισιόδοξος για το μέλλον. Πέρασε
οκτώ ώρες στο χειρουργείο και οι στρατιωτικοί γιατροί προετοιμάζονταν
για το χειρότερο. Ήταν μόλις 22 χρονών…
Όμως, οκτώ χρόνια αργότερα, ο 30χρονος πλέον Μπράιαν όχι μόνο ζει αλλά
ζει μία φυσιολογική ζωή. Παντρεύτηκε και σπουδάζει για να πάρει το
πτυχίο του στην αρχιτεκτονική στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Ο Μπράιν Κόλφατζ θυμάται την ημέρα που του άλλαξε τη ζωή: κατευθυνόταν
στη σκηνή του για να πάρει ένα μπουκάλι νερό και τότε άκουσε κάτι που
έμοιαζε με «δυνατή τουρμπίνα» να περνά πάνω από το κεφάλι του.
Ήταν ένα βλήμα των 107 χιλιοστών. Η έκρηξη διέλυσε τα πόδια του και
τραυμάτισε σοβαρά το δεξί του χέρι. «Προσπάθησα να σταθώ αλλά δεν
δούλευε τίποτα», θυμάται, «νόμιζα πως ονειρευόμουν».
Οι άλλοι στρατιώτες προσπάθησαν να σταματήσουν την αιμορραγία με
πετσέτες εκεί όπου κάποτε ήταν τα πόδια του και κατάφεραν να τον
μεταφέρουν στο ιατρείο.
Από εκεί μεταφέρθηκε στη Γερμανία και όταν η κατάστασή του
σταθεροποιήθηκε μεταφέρθηκε στην Ουάσινγκτον όπου υποβλήθηκε σε 16
επεμβάσεις το 2004 και το 2005.
Κατά την ανάρρωση ο Μπράιαν έμαθε να γράφει με το αριστερό του χέρι-
αφού δεν είχε πια το δεξί. Τελικά έβαλε ένα προσθετικό δεξί χέρι και
πόδια που του επέτρεπαν να περπατά, έστω και επώδυνα.
σταθεροποιήθηκε μεταφέρθηκε στην Ουάσινγκτον όπου υποβλήθηκε σε 16
επεμβάσεις το 2004 και το 2005.
Κατά την ανάρρωση ο Μπράιαν έμαθε να γράφει με το αριστερό του χέρι-
αφού δεν είχε πια το δεξί. Τελικά έβαλε ένα προσθετικό δεξί χέρι και
πόδια που του επέτρεπαν να περπατά, έστω και επώδυνα.
Στη συνέχεια μετακόμισε στην Αριζόνα και επικοινώνησε με μία κοπέλα που
φλέρταρε παλιά, την Άσλει Γκόουτζ που είχε συναντήσει όταν το στράτευμά
του στάθμευε στο Τέξας. Την εντόπισε στο Facebook το 2009 και άρχισαν να
επικοινωνούν. Ωστόσο η κοπέλα τον απέρριψε καθώς βρισκόταν τότε σε
σχέση.
Όταν ωστόσο ξαναβρέθηκαν, όλα ήταν αλλιώς: «Ήταν μία άμεση σύνεση. Πάντα
μου άρεσε και μου φαινόταν γλυκός», λέει η Άσλεϊ. Τον περασμένο Μάιο
παντρεύτηκαν.
φλέρταρε παλιά, την Άσλει Γκόουτζ που είχε συναντήσει όταν το στράτευμά
του στάθμευε στο Τέξας. Την εντόπισε στο Facebook το 2009 και άρχισαν να
επικοινωνούν. Ωστόσο η κοπέλα τον απέρριψε καθώς βρισκόταν τότε σε
σχέση.
Όταν ωστόσο ξαναβρέθηκαν, όλα ήταν αλλιώς: «Ήταν μία άμεση σύνεση. Πάντα
μου άρεσε και μου φαινόταν γλυκός», λέει η Άσλεϊ. Τον περασμένο Μάιο
παντρεύτηκαν.
Παρότι έχασε μέλη του σώματός του, ο Μπράιαν δεν έχασε ποτέ το «κεφάλι»
του. «Έχασα τα πόδια μου αλλά έχω το κεφάλι μου, το μυαλό μου.
Πνευματικά μπορώ να κάνω όλα όσα έκανα και παλιά», λέει. Έτσι σχεδιάζει
να πάρει το πτυχίο του και να κάνει οικογένεια. «Υπάρχει φως στην άκρη
του τούνελ, η ζωή αρχίζει και πάλι».
του. «Έχασα τα πόδια μου αλλά έχω το κεφάλι μου, το μυαλό μου.
Πνευματικά μπορώ να κάνω όλα όσα έκανα και παλιά», λέει. Έτσι σχεδιάζει
να πάρει το πτυχίο του και να κάνει οικογένεια. «Υπάρχει φως στην άκρη
του τούνελ, η ζωή αρχίζει και πάλι».
darkface.co
